Pelgrimstocht van Quid Nunc Viator naar The Hadrian’s Wall te Schotland van zondag 7 april tot en met zondag 14 april 2019: een indruk…
Zondag 12uur in Wolvertem, Michiel, Tibo, Lieven, Staf en Flor zijn stipt op tijd voor hun pelgrimstocht naar de Hadrian’s Wall, de Muur van Keizer Hadrianus die van 122 tot 128 de 117 km lange muur liet bouwen. De muur was een onderdeel van de versterkte grenslinie van het rijk die tot eind 4e eeuw dienstdeed. De muur zal ons echter niet tegen houden om verder te gaan…
Met de auto een rit naar Amsterdam om daar met de King Seaways naar New Castle te varen. Blijft spannend tot het moment dat je in de kajuit zit. De sfeer zat er dadelijk in: na de praktische toelichting en afspraken nog een korte bezinning, konden we gerust slapen op zee om de volgende dag uit te kijken naar vasteland.
Aangekomen in New Castle, gaat het richting The Holy Island, een getijdeneiland voor de noordoostelijke kust van Engeland. De echte naam van het eiland is Lindisfarne en het is zoals Mont Saint Michel verbonden met Northumberland op het Britse vasteland door een dam die bij vloed onder water loopt. Vroeger was er een klooster gesticht in 635 dat in 1082 omgebouwd werd tot een benedictijnenabdij. Traditioneel ging “The Pilgrim’s way to holy Island” via de zeebedding en deze tocht van ongeveer 2 uur hebben we ook afgelegd.
Daarna rechtstreeks naar Roman Vindolanda, een interactief museum waar alle Romeinse stukken gevonden in de kampen aan the Hadrian’s wall zijn verzameld. Tevens zijn er nog duidelijke resten van het hoofdkamp waardoor we even terug gecapituleerd werden in de tijd.
Daarna reden we door naar onze Hadrian’s Wall Camping op 1 mile van de muur zelf. Een lekkere pizza sloot de avond af, waarna een welverdiende nachtrust wachtte.
We zeiden het al: de Hadrian’s Wall zou ons niet tegenhouden. En dus deden we op dinsdag een tocht rond Loch Skeen met een beklimming van Lochcraig Head, een berg van 801 meter. Het was een combinatie van stevige hoogtemeters, moeras en sneeuw, maar we hadden geluk want alles overgoten met een Schotse zon. Ideale omstandigheden om samenhorigheid af te wisselen met bezinningsmomenten voor jezelf.
Woensdag zeiden we de Hadrian’s Wall definitef vaarwel om door te trekken naar Rowardernan en te verblijven in het prachtige Youth Hostel.
Van hieruit maken we twee prachtige tochten. Bij het vorderen van de pelgrimstocht voelen we ook de verbondenheid stijgen, door de intense bezinningen die Pater Karel meegeeft door middel van teksten voor tijdens je solotocht, door gesprekken in groep en niet in het minst door een misviering in de stijl van de jongeren.
De eerste tocht ging over de Conic Hill van waar we een prachtig zicht kregen over Loch Lomond. Dan pas beseften we hoe groots de natuur rondom ons was: een meer van ongeveer 37 km lang en tot 8 km breed, met een gemiddelde diepte van 37 meter en een maximale diepte van 190 meter.
De tweede tocht was minder lang maar intens door de korte, maar stevige hoogtemeters. Een uitdaging voor het lichaam en dus een goede basis om de geest vrij te maken. En dat is helemaal gelukt met een eenvoudige misviering langs de voetweg als mooie afsluiter. De pelgrimstocht was toen reeds geslaagd, maar we werden daarna nog verwend door een “laatste avond” en een gezellige terugtocht op onze boot: deze keer geen “King” maar “Princess Seaways”.
Na een goede boottocht en een voorspoedige terugreis, kwamen we zondagmiddag terug aan in Wolvertem waar Michiel, Tibo, Lieven, Staf en Flor met een rijke, persoonlijke levenservaring hun tocht in hun leven verder zette. Ook voor ons, als begeleiders en als mens, is onze leefwereld versterkt door getuigenissen en vriendschappen. Bedankt daarvoor.